Het Pianoconcert in G van Ravel is een werk waarin de Franse componist zich laat inspireren door de jazz waarmee het vooroorlogse Parijs doordrenkt is, maar ook zijn Baskische achtergrond niet verloochend. Voor hij aan dit werk begint, maakt hij in 1928 een toer door het thuisland van collega componist Gerswhin, de V.S., waar hij onder de indruk is van de jazz en de kwaliteit van de orkesten. Terug in Parijs componeert hij in drie jaar tijd het Pianoconcert in G, waarin die jazz terug te horen is.
Maurice Ravel (1875- 1937) staat bekend om zijn eigen stijl, beïnvloed door exotische muziek, evenals de Franse muziek en in het bijzonder de vernieuwende klanken van landgenoot Debussy. Hij hecht zo aan een unieke stijl dat hij het verzoek van Gershwin om bij hem in de leer te mogen afslaat:
"Waarom zou u een tweederangs Ravel worden, terwijl u reeds een eersteklas Gershwin bent?"
In hetzelfde jaar als zijn Amerikaanse toer, 1928, gaat Ravels klassieker de Bolero in première in de Parijse Opera Garnier. Het is een ballet dat hij schrijft voor ballerina Ida Rubenstein. In de ritmes en melodieën, hoor je zijn voorliefde voor Spanje terug.
Exact deze combinatie van werken, het Pianoconcert in G en de Bolero, klinkt voor het eerst in PHIL Haarlem en Het Concertgebouw in 1932 onder leiding van Maurice Ravel zelf.
Reden om wederom deze selectie van Ravel te laten horen in het feestelijke slotconcert van het 150-jarig jubileum van PHIL Haarlem op zondagmiddag 17 september, als ook op 18 september in Het Concertgebouw, uitgevoerd door het Nederlands Philharmonisch Orkest onder leiding van Stanislav Kochinsky.
